NN Art Award: ontmoet de genomineerden en de jury
Tijdens Art Rotterdam 2023 reikt NN Group voor de zevende keer de NN Art Award uit, een prestigieuze stimuleringsprijs voor getalenteerde kunstenaars die een opleiding hebben afgerond aan een Nederlands instituut. De prijs bleek de afgelopen jaren een belangrijke graadmeter voor talent en de winnaar ontvangt een geldbedrag van €10.000, dat kan worden gebruikt om hun werk verder te ontwikkelen en te tonen aan een breder publiek. Daarbij koopt NN Group één of meerdere werken van de genomineerden aan voor de bedrijfscollectie. Dit was bovendien de eerste keer dat ook kunstenaars uit de Prospects tentoonstelling van het Mondriaan Fonds hun werk mochten inzenden voor een nominatie.
Er zijn voor deze editie weer vier kunstenaars geselecteerd uit een totaal van 34 inzendingen, die allemaal uitblinken vanwege hun authentieke beeldtaal en innovatieve invalshoek. Dit jaar zijn dat Kévin Bray (Upstream Gallery, Amsterdam), Monali Meher (Lumen Travo, Amsterdam), Laura Jatkowski (Prospects) en Salim Bayri (Prospects).
Kévin Bray onderzoekt in zijn praktijk de grenzen van verschillende disciplines, zoals video, (3D) fotografie, (digitale) schilderkunst, computer graphics, animatie, beeldhouwkunst, grafisch design en sound design. Vervolgens zoekt hij naar manieren om deze grenzen op te rekken. Het experiment speelt daarin een grote rol. Bray past de impliciete en expliciete (visuele) codes en regels van het ene medium vervolgens toe op het andere medium. Hoe beïnvloeden ze elkaar en hoe veranderen ze de betekenis van het kunstwerk? Bray verwijst in zijn praktijk naar de kunstgeschiedenis, maar ook naar apocalyptische en dystopische verhalen en science fiction. Hij is daarnaast gefascineerd door fictie als construct. Als je naar een film kijkt dan heb je vaak niet door hoeveel factoren er perfect samen moeten komen om tot een geloofwaardig geheel te komen: van geluid en art-direction tot beeldtaal, cameravoering en special effects. Bray hoopt ons juist alert te maken op de fictieve en gedeconstrueerde componenten in zijn werk. Hij maakt ons bewust van de achterliggende materialen, manipulaties en technologieën die hij heeft gebruikt om tot het eindresultaat te komen. Hij mixt griezelige en surrealistische elementen en speelt met de grenzen van het analoge en het virtuele. Er ontstaat op die manier een bepaald ongemak bij de kijker, wat weer zorgt voor een spannende kijkervaring. Bray volgde een opleiding tot grafisch ontwerper aan L’Ésaab in Frankrijk, gevolgd voor een periode aan de designafdeling van het Sandberg Instituut en hij was artist-in-residence in de prestigieuze Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij toonde zijn werk onder meer in het Palais de Tokyo in Parijs, het HEM, Foam Amsterdam, het Dordrechts Museum en het K Museum of Contemporary Art in Seoul en hij maakte werk in opdracht voor het Stedelijk Museum, Kunstinstituut Melly en het Nieuwe Instituut.
Monali Meher werkt in een veelheid aan disciplines: van video, installatie en performance tot fotografie en textiel, hoewel performancekunst de meest prominente plaats inneemt in haar praktijk. Het lichaam speelt daarin een centrale rol, naast terugkerende thema’s als tijd, een gevoel van thuishoren, migratie, culturele kruisbestuiving, een hybride en diaspora identiteit, gender, intimiteit, verval, het klimaat, transformatie en het opnieuw vormgeven van objecten en herinneringen — niet zelden in een sociale of politieke context. Tijd, en de lichamelijke en ruimtelijke dimensie van tijd, is zelfs zo’n essentieel onderdeel van haar praktijk dat het haast geldt als medium op zichzelf. Ze comprimeert het concept van tijd of rekt het uit. De kunstenaar is daarnaast geïnteresseerd in tegenstellingen als verdriet en geluk, continuïteit en tijdelijkheid, geboorte en dood. Naast performances maakt Meher ook werk op papier. Ze verrijkt deze werken met voedselkleurstof, inkten, pigmenten, gezichtsverf en sandelhoutolie, die vervolgens worden gebruikt als middel om fysieke en mentale pijn te verzachten. In combinatie met de verbeeldingen ontstaat daardoor een aantal haast rituele handelingen. Meher studeerde in 1998 af aan de Sir J. J. School of Arts in Mumbai. In datzelfde jaar reist ze door naar Wenen, waar ze is uitgenodigd voor een UNESCO-Aschberg residentie. In 2000 begint ze aan een residentieprogramma aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en ze blijft daarna in Nederland. In 2004 reist ze even terug naar India, waar ze twee maanden deelneemt aan het Khoj residency project in New Delhi. Tegenwoordig woont en werkt ze in Gent. Meher toonde haar werk onder andere in Tate Modern, de National Gallery of Modern Art in India, het Van Gogh Museum, het MAXXI museum in Rome en de Arezzo Biennale, waar ze de Golden Chimera Award voor innovatie en originaliteit in de wacht sleepte. Haar werk is in Nederland onder meer opgenomen in de collecties van het Centraal Museum en de AkzoNobel Art Foundation.
Laura Jatkowski werd geboren in Berlijn en verdeelt haar tijd tussen haar geboortestad en Den Haag, waar ze een opleiding afrondde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK), nadat ze een opleiding in sculptuur gestart was aan de Glasgow School of Art. Jatkowski werkt met een breed scala aan media en materialen, van sculptuur en installatie tot video. Haar praktijk is gebaseerd op een interesse in materialiteit, in het gebaar, in het lichaam en in de mens als relationeel wezen.Toch is het lichaam vaak opvallend afwezig in haar werk en speelt het vaak een meer impliciete rol in haar praktijk, bijvoorbeeld in de vorm van alledaagse objecten die een bepaalde menselijke geschiedenis met zich meedragen. In de Prospects tentoonstelling op Art Rotterdam toont ze de installatie ‘Unvergessen’, waarvoor ze afgedankte grafstenen gebruikte waarvan ze de afzonderlijke letters verwijderde en alleen gaten in de steen achterliet. Ze is gefascineerd door deze afgedankte objecten, die desondanks ooit grote emotionele waarde vertegenwoordigd hebben. Middels haar interventie zegt ze iets over wezenlijke thema’s als het leven, de dood, sterfelijkheid en de manieren waarop zowel mensen als objecten fungeren als drager van herinneringen.Jatkowski is geïnteresseerd in hoe sporen in objecten visuele signifianten/betekenaars kunnen zijn die ons in staat stellen om te herinneren. De titel zegt iets over de drang om herinneringen levend te houden, terwijl de installatie aandacht vraagt voor de manieren waarop we bepalen wat er herinnerd en herdacht wordt. Jatkowski toonde haar werk onder meer in Parts Project, Billytown, Nouvelle Images, tijdens Tweetakt en Supermarket Art Fair. De kunstenaar is mede-oprichter van het Haagse studiocomplex-annex-projectruimte Trixie.
Salim Bayri studeerde beeldende kunst aan de Escola Massana in Barcelona, gevolgd door een Master in Media, Art Design and Technology aan het Frank Mohr Instituut in Groningen en een residentie aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Bayri bracht zijn formatieve jaren door in Casablanca, waar hij regelmatig moest switchen tussen het Spaans, Darija (een buigzaam Marokkaans dialect), Frans en Standaard Arabisch. Deze vaardigheid komt van pas in zijn veelzijdige praktijk, waarvoor hij eveneens moeiteloos (code-)switcht tussen verschillende culturen, disciplines, materialen en technieken en tussen online en offline werelden. Dat betekent dat zijn werk zowel kurk als CGI bevat en zijn praktijk bestaat uit onder andere video’s, installaties, wearables, tekeningen en digitale prints. Dat zie je ook terug in zijn inspiratiebronnen: Bayri wordt net zo makkelijk geïnspireerd door een TikTok-filmpje of een stilleven in een cafeetje als door gesproken zinnen en stukken tekst die hij oppikt. De kunstenaar probeert ons daarbij op een andere manier te laten kijken, vooral naar dingen waar we vaak snel over oordelen, en gaat daarbij op soms zacht-absurdistische wijze in op sociaal-politieke onderwerpen. In sommige gevallen gebeurt dat in de vorm van zijn woordeloze alter ego Sad Ali, een afkorting voor ‘sad alien’ — een homoniem dat zowel kan verwijzen naar een buitenaards wezen als naar iemand die uit een ander land komt. Bayri sleepte verschillende prijzen in de wacht, waaronder onlangs de Charlotte Köhler Prijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds en de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2022. Hij toonde zijn werk onder meer in Framer Framed, W139, Galerie van Gelder, CODA, Big Art, La Capella in Barcelona en Fondazione Merz in Turijn.
De NN Art Award wordt jaarlijks uitgereikt door een professioneel jurypanel op basis van de originaliteit en kwaliteit van hun werk. Ook dit jaar wordt de jury gevormd door een aantal toonaangevende kunstprofessionals: Marina de Vries, hoofdredacteur van het Museumtijdschrift; Yolande Zola Zoli van der Heide, curator voor het Van Abbemuseum; Inez de Brauw, de kunstenaar die de NN Art Award publieksprijs 2022 in de wacht sleepte; Ali Keles, oprichter van de Lakeside Collection en Founding Managing Partner van Lakeside Capital Partners; en Elisah van den Bergh, curator van de NN Kunstcollectie.
De werken van de genomineerde kunstenaars zullen worden gepresenteerd in de NN Art Award booth op Art Rotterdam en de uitreiking van de award vindt plaats tijdens de Art Rotterdam Press Preview op 8 februari.
Geschreven door Flor Linckens
