Coming soon
Coming soon
Selecteer type
This prize is intended for artists who have completed their education at a Dutch art academy or a Dutch postgraduate institution; and their work can be seen at Art Rotterdam. The criteria: high-quality work, an interesting artistic position and adequate technical execution; authenticity and innovation (with a personal visual language); new perspectives on the world we live in and connection with/source of inspiration for the public. The selection criteria are multi-disciplinary: all media are eligible. The jury for 2022 consists of Yuki Kho, culture journalist; Alexandra Landré, artistic director Stroom, The Hague; Charl Landvreugd, head of research & curatorial practice, Stedelijk Museum Amsterdam; Erik Mattijssen, visual artist and winner of the NN Art Award 2021; Elisah van den Bergh, advisor NN Art Collection. The four nominees will be announced in mid-December 2021. The winner will receive a cash prize of €10,000. In addition, NN Group will purchase one or more works from the four nominees for its corporate collection.
NN Audience Award
The public can also vote online for one of the four nominees via the Nationale-Nederlanden website from mid-January to midnight on Saturday 12 February. The public is also welcome to vote during the exhibition days from Wednesday 9 to Saturday 12 February at the NN Art Award stand. The public favourite will receive a cash prize of €5,000. The winner of the NN Public Choice Award 2022 will be announced online on the closing day of the fair, Sunday 13 February, at 3:00 PM.
You can find the online catalogue at: GalleryViewer.com
Sculpture Park
Sculpture Park is een presentatie van 10 tot 20 voornamelijk grootschalige kunstwerken die met de natuur óf met de stedelijke omgeving een relatie aangaan. Locatie is de Tabaksfabriek, een van de industriële en monumentale ruimtes die de Van Nelle Fabriek te bieden heeft. Voor de architectonische invulling tekent ontwerpbureau Tom Postma Design (naast Art Rotterdam ook bekend van Art Basel, Frieze Masters, Tefaf). Een deel van de ruimte is voorbehouden aan Rotterdamse of in Rotterdam opgeleide kunstenaars. Inzet van Sculpture Park is namelijk: verbinding met de stad Rotterdam. Rotterdam bezit een internationaal unieke collectie van ruim 50 grote kunstwerken. Deze beelden, die allemaal op belangrijke plekken in de stad staan, vormen onderdeel van het publieke programma van de Rotterdam Art Week. Tegelijkertijd is de beheerder van deze collectie, Sculpture International, inhoudelijk en publicitair bij Sculpture Park in de Van Nelle Fabriek betrokken. Zo maakt een vertegenwoordiger van Sculpture International, tezamen met een vertegenwoordiger van Tom Postma Design en een Rotterdamse curator/museumdirecteur, deel uit van het selectiecomité.
En ten slotte is ook de Rotterdamse Stichting Droom en Daad een belangrijke motor achter de realisatie van Sculpture Park. Deze stichting, opgericht in 2017, is een filantropisch fonds dat investeert in projecten die bijdragen aan een mooi en aantrekkelijk Rotterdam voor bewoners en bezoekers.
Selectiecomité Sculpture Park
De selectie van de kunstwerken wordt verricht door een selectiecomité, bestaande uit: Ove Lucas (directeur CBK Rotterdam en directeur Sculpture International Rotterdam), Saskia van Kampen (conservator Boijmans Van Beuningen) en Tom Postma (creative director Tom Postma Design).
New Art Section
Met de altijd weer verrassende New Art Section geeft Art Rotterdam jaar in jaar uit een unieke presentatie van opkomende kunstenaars. Dit jaar is de focus versterkt. Om recht te doen aan de uitgangspunten van Art Rotterdam – het ontdekken van nieuwe kunst en het stimuleren van jong talent – is gekozen voor een centrale plaatsing. Bezoekers van deze 24ste editie kunnen er niet om heen: de New Art Section ligt pal naast de entree en vraagt met haar vernieuwende presentaties nadrukkelijk om de aandacht. Aanpalend bevinden zich twee restaurants die vanuit de entreeruimte toegankelijk zijn.
Michiel Simons, galerie M.Simons: “Als jonge galeriehouder ben ik ontzettend trots om ook dit jaar weer deel te nemen aan de meest toonaangevende hedendaagse kunstbeurs van Nederland in de New Art Section. Het gedurfde karakter en de kwaliteit van Art Rotterdam maakt de beurs voor mij een platform waar ik, samen met mijn kunstenaars, altijd een stap extra zet om een zo verrassend mogelijke presentatie neer te zetten. Ik kijk ernaar uit om in februari bezoekers te verwelkomen met een solopresentatie van Hadrien Gerenton en me te laten inspireren door mijn collega-galeriehouders.”
Hoe voelde het om de NN Art Award te winnen?
Eigenlijk was de nominatie die daaraan vooraf ging het meest opwindend. Te weten dat je werk is opgevallen, temidden van zoveel collega’s, was strelend en vrolijk stemmend. Ik weet inmiddels wel wat ik waard ben, maar het blijft een raar beroep dat met veel onzekerheden gepaard gaat. Het zijn vragen die ik me in het atelier met grote regelmaat stel: zijn de stappen die ik zet spannend genoeg, is het niet teveel schatplichtig aan anderen, is het misschien te voorzichtig enzovoorts. En daar valt — met zo’n erkenning — ineens wat van weg. Bovendien verkeerde ik in goed gezelschap met de drie andere genomineerden: Priscila Fernandes, Lilian Kreutzberger en Claudia Martinez Garay. De grootste luxe is misschien wel de ruime, hoge en goed ontworpen NN Art Award stand, midden op de beurs, en de gelegenheid die dat bood om samen met elkaar een mooie tentoonstelling te maken. Ik ben Cokkie Snoei erkentelijk, die de moed had me voor te dragen terwijl ik er aan gewend was geraakt dat zo’n prijs meer iets was voor jong en aanstormend talent. Ik merkte dat dat voor collega’s van mijn leeftijd bemoedigend werkte; dat er ook op andere gronden gewaardeerd kan worden. Het óók nog krijgen van de publieksprijs vond ik bijna een beetje veel van het goede, maar natuurlijk was ik er blij mee.
Hoe is het afgelopen jaar voor je geweest, in termen van alle lockdowns? Merk je dat het op een inhoudelijke manier invloed heeft op je gemoed en/of je werk?
Ik voelde me vooral geprivilegieerd met werk dat onafhankelijk van anderen door kan gaan. Je zult maar in een band spelen, of theater maken of vier schoolgaande kinderen hebben. Het vergrootte aanvankelijk de concentratie, zo zonder alle verleidingen. Maar ik moet zeggen dat ik na de laatste lockdown in december bespeurde last te krijgen van het ontbreken van glans. Amsterdam, de stad waarin ik woon, is doffer zonder alle leven waaraan je gewend was. Iedereen doet z’n best, maar het blijft droevig, al die caféstoelen bovenop de tafels, dichtgeplakte ramen en verlaten straten. Ik heb in mijn werk vooral tegenwicht willen bieden, maar er sluipt ontegenzeggelijk een grotere melancholie in.
Hoe kwamen de werken die je toonde tijdens Art Rotterdam tot stand? Volg je een specifiek proces?
Het half jaar voorafgaande aan de beurs kon ik werken in een prettig atelier in Berlijn, van Livingstone Gallery Projects. Ook die stad zat op slot, dus ik moest een eigen ritme verzinnen. Zo kwam ik er toe elke ochtend te beginnen met het schilderen van een kleine gouache die vóór twaalf uur af moest zijn. Het werd speelgoed, niet te ingewikkeld, een onderwerp dat ik aanvankelijk bewaard had voor het tekenen van een grote, overvolle speelgoedwinkel. Ik maakte er ruim honderd, die we op één wand tentoonstelden in de galeriestand van Cokkie Snoei. Daarnaast werke ik verder aan grote, samengestelde scenes, interieurs waarin zich iets afspeelt waar je niet helemaal grip op krijgt. Het werden er twee: Zum Abschied, naar aanleiding van een tekst van schrijfster Judith Herzberg en Des Pudels Kern, waarvoor de slaapkamer van Goethe, in zijn huis in Weimar, de inspiratie vormde. Dat beide nieuwe werken in de NN Art Award stand meteen aan een groot publiek getoond konden worden was een flinke aanmoediging en een mooie aanvulling op wat we in de stand van de galerie konden laten zien.
Zijn er bijzondere dingen die je hebt kunnen verwezenlijken dankzij het prijzengeld? Wat heeft het winnen van de prijzen concreet voor je betekend?
Het gebeurt wel vaker dat ik geld uitgeef dat er eigenlijk nog niet is, in vol vertrouwen dat het wel goed komt. Zo besloot ik in Berlijn al dat de speelgoedserie een mooi boek zou kunnen worden, en dat is uiteindelijk voor een groot deel bekostigd met het prijzengeld. Het krijgen van de prijs heeft in de Art Rotterdam-week mede geleid tot een interview op NPO radio 1 in het programma Kunststof en ik zag mijn volgers op instagram meteen in aantal toenemen! Al met al zweefde ik een beetje, die week.
Wat is jouw ultieme advies voor jonge kunstenaars?
Dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar dat is het niet: ik zou hen willen aanraden niets na te jagen: er voor te zorgen dat het werk dat je maakt echt helemaal van jóu is. Dat je je weinig aantrekt van kritiek van anderen, of van wat er in de mode is; jij bent de enige die beslist welke kant het op moet. Daarbij zou ik hen willen aanbevelen zelf het initiatief te nemen om het werk ergens tentoon te kunnen stellen en niet te wachten op galeriehouders.
Maar bovenal: het belangrijkste is aan het werk te blijven, goed voor jezelf te zorgen, je af te zonderen. Ik heb het bij teveel oud-studenten van de Rietveld Academie — waar ik lang les gaf — gezien, dat andere zaken voor gingen. Dat de bezetenheid verdween en het plezier minder werd. En dat is jammer.
Als winnaar van de vorige editie mag je tijdens deze editie plaatsnemen in de jury. Hoe is het om als kunstenaar het werk van andere kunstenaars te beoordelen?
Het was vooral leuk om in een bekwame, enthousiaste jury te zitten, waar heel zorgvuldig gekeken en gesproken werd. Wikkend en wegend zijn we tot een mooi, divers gezelschap van vier genomineerden gekomen. Het blijft arbitrair natuurlijk, appels en peren vergelijkend. Winnaars en verliezers zijn ongemakkelijke categorieën in de kunst.
Art Rotterdam 2021 took full advantage of the summer season, with leading galleries and project spaces presenting a record number of impressive outdoor works of art on the factory grounds. Here you can read all about it:
Frank Taal | Bram Braam
100 years after Duchamp, artists continue to engage with reality and the redefinition of perspectives on current sculptural conceptions of time.
Our current state of social distance redefines our use of public space. To what extent can contemporary public space serve as an autonomous platform for interaction? Not only in spoken form, but also in textual or image-based compositions?
NEST | Brook Andrew
The bunyip is a mythical being in Wiradjuri (Australian) culture. This representation of bunyip is in the shape of a cartoon-like face, with eyes, saying ‘ngaay’, meaning ‘see’ in Wiradjuri language, and mouth saying ‘gir- nya- la-nha’, meaning ‘talk’. On the other side, the word ‘wiray’ means ‘no’. The artist is emphasizing that if we do not speak up for what we believe in there will be ‘wiray’ action.
NEST | Müge Yilmaz
A Garden of Coincidences is inspired by the oldest known temple complex in the world, and according to experts, the first cult site as well, where ritual gatherings took place to honour ancestors. Yilmaz’ installation has a similar form where each pillar represents a recent ancestor from different cultures and parts of the world. Yilmaz doesn’t refer in concrete terms to people from our collective memory, but points in an abstract manner to environmental activism, the fight for freedom, feminism and philosophies of First Nation communities relating to nature.
Trendbeheer | Marcha van den Hurk
Site-specific art installation by Marcha van den Hurk. Waving flags are hanging out of the windows of the Van Nelle Factory with texts from inmates from the penitentiary De Schie. The flags include quotes, slogans, wishes and messages to loved ones. When the wind blows, it is as if the flags wave at the inmates in the penitentiary across the water.
Wave has been supported by CBK Rotterdam (Centre for Visual Arts Rotterdam), Rotterdam Art Week/Rotterdam Festivals and Droom en Daad Foundation.
Mondriaan Fonds | Lucas Sloot
Lucas Sloot (1988) is concerned with the connections between himself and the things that surround him. His works ask us to re-examine the potential and limitations of things. Follow the Line // Crossing the Field (2020) comprises two wooden copies of an electricity pylon, an object that is found in every landscape but which we hardly notice anymore. One of the two pylons is on the lawn in front of the Van Nelle Factory, the other is inside in one of the exhibition spaces of Prospects.
Mondriaan Fonds | Olle Stjerne
Olle Stjerne (1984) has placed a number of temporary structures in the grounds of the Van Nelle Factory. His works attempt to subvert how the viewer experiences materials. The relationship to architecture is also a recurring theme: ‘I introduce the human size right next to monumental architecture’, says the artist. ‘I am inspired by how ideas shift over time and how the past can resonate in the present.’
Mondriaan Fonds | Rowan van As
Rowan van As (1991) spent several months building a copy of the iconic New York taxi. For him, constructing the car was a repetitive experience, accompanied by the almost continuous soundtrack of an old album by Gil Scott-Heron and Brian Jackson. While working on the sculpture, he imagined driving his own taxi through New York and observing the social issues that Scott-Heron sings about, which are still relevant today. During Art Rotterdam, Van As’s taxi will be parked outside the Van Nelle Factory and the artist will create an atmosphere around the vehicle that matches the themes that occupied him during its construction.
Mondriaan Fonds | Lin Gerritse
Lin Gerritse (1988) is fascinated by the human body, especially his own. His works include installations with materials that in no way resemble the body, but which function as ‘ecosystems in miniature, in which every movement influences the rest, and each individual object waits for the moment of its action’. This also applies to his sound installation of rocks being moved along and between conveyor belts, in which the sounds of falling, sliding and breaking form an endless and hypnotic musical composition. The debris derives from the Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen.
Mondriaan Fonds | Lin Gerritse
Lin Gerritse (1988) is fascinated by the human body, especially his own. His works include installations with materials that in no way resemble the body, but which function as ‘ecosystems in miniature, in which every movement influences the rest, and each individual object waits for the moment of its action’. This also applies to his sound installation of rocks being moved along and between conveyor belts, in which the sounds of falling, sliding and breaking form an endless and hypnotic musical composition. The debris derives from the Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen.
Murals Inc. | Niels Shoe Meulman
My intention is to create a memorial piece for the millions of culled/killed mink through my repetitive un-stroke style. The work will consist of 100 x 20 strokes. One stroke stands for ten thousand coronas killed minks.
Part of project ‘Are we safe now?’
Murals Inc. | Willehad Eilers
“I intend to visualize the confusion, fear, anger, hope, opportunism, corrupcy and companionship that i experienced throughout the past year and a half of pandemic”.
Part of project ‘Are we safe now?’
Murals Inc. | Anan Striker
‘Armed with the J-card and a ravers fan, walking on letters of value with a running nose, desiring to the ‘Return of the Real’. For real.’
(Location: Schuttevaerweg, aan de straat, bij entree Van Nellefabriek)
Part of ‘(real) humans’ bij Murals Inc. (office), Piekstraat 31
Courtesy the artists and Murals Inc., Rotterdam
Creative Chef Studio | Jasper Udink ten Cate
This sculpture is an architectonic model from the Future Food City. A utopian city created by artist Jasper Udink ten Cate. In this city humankind solved all of the problems we are facing today by redefining the food system and our western economy. Currently the city is being built on a digital platform and has welcomed its first citizens all-ready. With the sculpture the artist wants to create a starting-point for a collective story towards a better future.
KochxBos Gallery | Sarah Maple
This installation depicts a billboard reading ‘The World As We Know It’ discharged in a skip. Initially made as a response to the UK’s departure from the EU, now adapted and changed as the political climate does. And now it’s urgent again with the global pandemic, this piece could not be more relevant. Much like the pandemic, it asks the viewer to discard what they know, reimagine the future and rethink individualism. The towering scale allows the viewer to see themselves as a smaller part in a larger narrative.
The work has previously been shown at Skip Gallery, London and has now been brought to the Netherlands by KochxBos Gallery for Art Rotterdam, also as an announcement for the new exhibition of Sarah Maple in the gallery, during the Opening of the gallery season in early September.
KersGallery | David Bade
The sculpture is a basis for fight or flight. A fight-orflight response, or flight-or-fight response, it is a defense mechanism that occurs in humans and animals when there is an imminent threat of danger. You could also interpret it as fighting against yourself or against prejudice. Bade always fights positively.
